Inhoud:
In deze verhalen zijn de namen van de personen veranderd in fictieve. Hoewel alle gebeurtenissen waar gebeurd zijn, is ter bescherming van de privacy de volgorde van de gebeurtenissen niet chronologisch. Zodoende zullen meerdere personen zich in één verhaal herkennen en kan één persoon zich in meerdere verhalen terugvinden.
Mijn eerste SM ervaring. Het verhaal van Els.
Een schok gaat door me heen, nu ik het gevonden heb. Ik zoek al een hele tijd naar SM op het Internet. Al surfend raak ik steeds de weg kwijt tussen een enorme hoeveelheid commerciele SM-sites. Er moet toch iets te vinden zijn om met SM te kunnen beginnen in een vriendschappelijke sfeer? Ergens waar je echte aandacht en liefde kunt krijgen? Ik wil nieuwe vrienden en vriendinnen voor wie SM net zo belangrijk is als voor mij. Ik kom wel contact advertenties tegen, maar ik durf daar niet zo goed aan te beginnen. Nu heb ik het gevonden. De blauwe achtergrond van de ROISSY pagina's spreken mij aan. De eenvoud van de pagina's lijkt erop te duiden dat de mensen van ROISSY hun aandacht niet aan het Internet geven, maar aan SM zelf. Ik denk: nu of nooit! Als ik dit niet probeer, mis ik misschien de kans van mijn leven. Op mijn e-mail krijg ik een vriendelijk antwoord terug van iemand die zich ROISSY noemt. Wie heet er nu ROISSY? Nu het eerste contact gelegd is, durf ik iets meer over mezelf en mijn behoeftes te schrijven. Ik zend dus nog een e-mail naar ROISSY, met nu mijn diepste verlangen: iemand blindelings te moeten gehoorzamen. Als ik het mailtje verzonden heb, zit ik te trillen als een rietje. Nu kan ik niet meer terug, het hoge woord is eruit. Enkele dagen later krijg ik een antwoord van ROISSY. Hij (of zij?) schrijft dat hij wel ongeveer begrijpt wat ik bedoel. Hij zal een gesprek met iemand van ROISSY arrangeren.Na weer enkele dagen krijg ik wederom mail van ROISSY. Hij schrijft dat ik in contact zal worden gebracht met Wim, Heer van ROISSY zelf. Wim benadert mij ook via e-mail en we maken de afspraak om elkaar op een donderdagavond in de lounge van een hotel in Hoofddorp te ontmoeten. Als ik in een lekkere grote fauteuil in de lounge op Wim zit te wachten, tril ik weer over mijn hele lijf. Ik kan mezelf niet stil houden.
Daar komt hij. Zonder te twijfelen weet ik dat hij het moet zijn. Hij loopt zelfbewust op me af en kijkt me met zijn heldere blauwe ogen doordringend aan. Oh God, ik kan nu niet meer weg. De man houdt me met zijn ogen gevangen.
Hij spreekt me aan met: "Jij bent Els?" Ik stamel "Ja". Hij gaat in een fauteuil tegenover me zitten en zet zijn koffertje naast zich op de grond. Na enige tijd begint hij een vrijblijvend gesprek over koetjes en kalfjes. Maar hier kom ik niet voor! Ik wil krampachtig over SM praten, maar durf niet. Hij wel, want alsof hij mijn gedachten lezen kan, vraagt hij plotsklaps wat ik nu bedoel met iemand blindelings gehoorzamen? Ik krijg een kop als een boei. Hij glimlacht ontwapenend naar me. En voor ik het zelf besef, heb ik uitgelegd wat ik bedoel en hoe ik haast mijn hele leven hierover fantaseer als ik opgewonden ben. Ik kan niet eens klaarkomen, als ik er niet aan denk. Wim luistert aandachtig naar het wat chaotische verhaal over mijzelf.
Dan vertelt hij over zichzelf, dat hij al 30 jaar met SM bezig is en dat hij nu met twee slavinnen samenwoont. Dat ook hij lang gedacht heeft dat hij afwijkend en ongezond was, met zijn SM behoeften. Totdat hij er op een gegeven moment achter kwam dat hij niet alleen stond. Dat er nog vele anderen zijn, die dezelfde fantasieen hebben. Dat er zelfs velen zijn die nog veel verder gaan, dan hij fantaseert. Toen was voor hem het hek van de dam en hij stortte zichzelf in de wereld van de SM. Nu is hij eigenaar van ROISSY, een boerderij in de provincie Groningen die helemaal voor SM is ingericht. Hier kan vrijwel elke fantasie tot werkelijkheid gebracht worden. Na zijn verhaal zitten we een tijdje stil naar elkaar te kijken. Er ontstaat een soort onuitgesproken vertrouwen in elkaar.
Wim heeft mij tot nu toe steeds recht in de ogen gekeken. Nu zakt zijn blik langzaam naar beneden. Het is alsof hij mij met zijn ogen aan het keuren is. Het is behoorlijk genant om op deze manier bekeken te worden. Alhoewel het me opwindt, hoop ik dat hij snel zal stoppen, want iedereen om ons heen kan het natuurlijk zien. Als hij me weer recht in de ogen kijkt, glimlacht hij vriendelijk. Ik ben kennelijk goedgekeurd. Hoe kan dat eigenlijk? Mijn borsten zijn toch te klein, mijn heupen te breed en ik heb pukkels op mijn voorhoofd? Weer schijnt Wim me te begrijpen en zegt dat het niet om het uiterlijk gaat, het gaat om wat je bent, hoe je je voelt en wat je ermee doet. Van elke vrouw is een femme fatale te maken, daar gaat het niet om. Als je je een stuk voelt, dan ben je het ook. Ik zal je daarbij helpen, als jij dat tenminste wilt. Ik kan niets anders dan een gedempt "Ik weet het niet", stamelen.
Ineens komt dan de eerste opdracht: Zaterdag aanstaande om 12.00 uur sta je op het station van Assen. Zorg dat je er net een beetje te sexy uitziet. Het mag geen geld kosten, je gebruikt de kleren die je allang hebt. "Ja maar daar horen hoge hakken bij en die heb ik niet!" Dat maakt niet uit zegt Wim. Gympies kunnen ook heel leuk zijn, je weet toch, het gaat niet om het uiterlijk, maar om hoe je je erin voelt, om wat je uitstraalt!.
Dan staat Wim op, pakt zijn koffertje, geeft me een voorzichtige kus op mijn voorhoofd, rekent bij de bar af en loopt naar buiten. In de deuropening draait hij zich om en geeft me een warme knipoog.
Ik blijf alleen achter. Het is of de hele wereld de vlag voor me uitsteekt. Het is gelukt, ik heb het gedaan. Ik loop op wolken naar mijn auto terug. Ik wil Wim gehoorzamen tot het uiterste.
Die zaterdag is een mooie lente dag. De zon schijnt over het station van Assen, de rails lopen glimmend tot aan de horizon en schijnen daar te verdwijnen. Ik word opgehaald door een auto met vrouwelijke chauffeur. Haar naam is M. en ze is erg spraakzaam. Ze vertelt me dat ze een van de slavinnen van Wim is. Wim zal me vandaag in ROISSY de eerste SM-ervaring laten meemaken.
Als we bij ROISSY aankomen, wordt mijn keel door pure angst samengeknepen. Hier zal het dus gaan gebeuren. Terwijl M. de auto op de oprijlaan parkeert, zie ik Wim in de schaduw onder een bloeiende fruitboom zitten. Hij komt onmiddellijk naar ons toe gelopen. Hij doet de deur voor me open en laat me uitstappen en bekijkt me van top tot teen. Hij geeft me een weer een kus op mijn voorhoofd en nodigt me uit hem te volgen. We gaan het woonhuis binnen. Hier serveert M. ons een kop koffie. Wim stuurt M. met een voor mij onbegrijpelijke opdracht weg en zegt dat het nu zal gaan beginnen.
Ik moet van nu af aan elke opdracht van hem blindelings uitvoeren. Om zijn wensen kracht bij te zetten, legt hij ook uit dat als ik iets weiger of er niet genoeg mijn best voor doe, ik straf zal krijgen. Straf kan van alles zijn. Pijn, kou, vermoeidheid, angst, eenzaamheid, kortom van alles. Het zal wel steeds net iets harder aankomen dan lekker is. In sommige gevallen zal het precies tot aan de grens gaan van wat je kunt hebben.
Ik voel dat mijn slipje behoorlijk nat begint te worden en hoop dat ik de stoel niet zal bevuilen. Onverwacht vraagt Wim: "Kan ik je echt vertrouwen?" Hoe kan dat nu, ik moet hem toch vertrouwen, hij mij toch niet. Wim legt me uit dat hij er volledig zeker van wil zijn dat ik stop zeg als ik iets echt niet wil. Ik beloof hem dat ik dat zal doen.
Hierna zegt Wim: "Els, sta eens op" Ik doe het gehoorzaam. Weer glijden die ogen langs mijn hele lijf. Nu geniet ik ervan. Wim zegt: "Trek je bloes uit". Nu wordt het serieus. Ik wil doen wat hij zegt, maar ik durf niet goed. Na een tijdje herhaalt Wim de opdracht. Nu een beetje kortaf. Ik wil geen straf en begin de knoopjes los te maken. Wim kijkt met zichtbaar genoegen hoe ik sta te schutteren met die knoopjes, die natuurlijk niet los willen gaan. Als ik mijn bloes over een stoel leg, heb ik weer een hoofd als een boei. Wim negeert dit volledig en geeft de volgende opdracht. Ik moet nu, zoals hij dat noemt, mooi gaan staan. Ik moet mijn benen wijd uit elkaar zetten en mijn handen in mijn nek vouwen. Hij zegt me steeds als ik iets heb uitgetrokken mooi te gaan staan. Als ik het vergeet volgt onherroepelijk straf. Nu moet ik mijn BH uittrekken. Wim bekijkt mijn borstjes met zichtbaar genoegen, terwijl ik mooi sta. Ik heb alleen nog maar een slip aan. De volgende opdracht komt er aan, "Doe je slip uit". Na even twijfelen doe ik het en blijf nu onwennig en helemaal naakt voor hem staan. Ik ben helemaal van de wereld van pure opwinding. Wim blijft onwaarschijnlijk lang naar me kijken, van mijn hoofd naar mijn voeten en weer terug, steeds opnieuw. Hierna zegt hij dat ik een opdracht vergeten ben. Steeds als je iets hebt uitgetrokken zou je mooi gaan staan. Jezus, dat was ik in pure paniek vergeten. Nu zal ik natuurlijk straf krijgen. Wim laat mij even alleen met mijn gedachten. Hij weet wat ik denk.
Ik begin te beven en stamel: "Nu krijg ik zeker straf?" Wim geeft geen antwoord. Hij staat op en komt achter me staan. Voorzichtig begint hij mijn armen te strelen. Langzaam zakt hij via de zijkant van mijn lijf naar mijn maagstreek en buik af. Dan komen mijn benen aan de beurt. Hij voelt heel nadrukkelijk elke centimeter van mijn lijf. Dan gaan zijn handen weer omhoog. Via mijn harige venusheuvel, mijn billen en mijn navel bereikt hij mijn borsten. Mijn tepels zijn zo hard als beton. Hij bemerkt dit en streelt ze extra lang.
"Neen Els, je krijgt geen straf. Ik ben ondanks dit foutje heel tevreden over je. Je hebt een heerlijk lijf. En je kan van een onervaren slavin niet verwachten dat ze geen foutje zal maken. Later, als je meer ervaring hebt, moet je er rekening mee houden dat een fout als dit straf oplevert. Ik wil dat je voortdurend volledig bij de les blijft. Reken er op dat dat moeilijk zal zijn.
Ga maar in die stoel zitten", zegt hij, "en doe je benen zo wijd mogelijk, en houdt ze zo totdat ik zeg dat het niet meer hoeft. "Dat is behoorlijk heftig. Wim komt op een krukje voor me zitten en kijkt recht tussen mijn benen. Hij pakt de tafelbel en belt luid.
M. komt binnen en vraagt: "Wat wenst u mijn Wim, Heer van ROISSY?" "Ik wil graag twee kopjes thee. Els, hoe wil jij je thee?" "Graag met een beetje melk erin, geen suiker". En ik doe onwillekeurig mijn knieen weer bij elkaar als M. mijn kant opkijkt. Wim heeft het gezien, maar hij reageert gelukkig niet. Zodra M. weer weg is, komt hij erop terug. "Heb ik gezegd dat je je benen bij elkaar mocht doen? Je krijgt nu straf. "Er valt niet meer aan te ontkomen, ik ben nu de klos. Wim staat op en doet een hondenriem om mijn nek. Hij trekt aan het riempje en ik volg hem blindelings. We gaan naar buiten. Ik word naakt als een hondje meegevoerd. Hij trekt steeds iets harder dan ik loop, zodat ik een constante druk op mijn nek voel. Dat is een onverwacht lekker gevoel. We gaan door een zijdeur een schuur in. Er is verder niemand. Wim gaat direct door naar de strafkamer. Dat is een, qua afmetingen fors uitgevallen huiskamer. De wanden zijn behangen met velours gordijnstof. Hier en daar zijn vertikale houten balken zichtbaar gebleven. Ik zie een paar angstaanjagende zwarte houten apparaten aan de muren. O hemeltje, nu krijg ik hier straf. Zou ik het aankunnen? Er staat ook een paraplustandaard met een groot aantal zwepen erin. Wim draait aan een knop en het licht wordt gedempt, het lijkt ineens gezelliger te worden, voor zover je hier van gezellig kan spreken. Ik krijg leren handboeien om en deze werden aan elkaar vastgezet met een metalen klem. Midden in de ruimte hangt een ketting aan het plafond. Wim zet me met mijn buik tegen deze ketting aan en maakt mijn beide handen hoog boven mijn hoofd aan de ketting vast. Het onderste deel van de ketting maakt hij ook boven mijn hoofd ergens aan vast. Ik bedenk mezelf ineens dat ik nu een echte speelbal van hem ben geworden. Dit is zo geil dat ik het niet meer droog kan houden tussen mijn benen. Wim vermoed dit al, of hij ziet het aan me, hij voelt tussen mijn benen en vervolgens pakt hij een handdoek om onder me op de grond te leggen. Hij loopt nu naar de paraplubak en pak er een zweep uit. Met deze zweep in zijn hand, komt hij dreigend voor me staan, en zegt: "Zo, nu zul je boeten voor je fout. Voortaan zal elke fout bestraft worden. Ik wil blindelings gehoorzaamd worden". In tegenstelling tot wat ik verwacht, begint hij me teder te strelen. Eerst mijn rug en borsten, dan mijn billen en buik. Na enige tijd glijden zijn handen tussen mijn benen. Hij vindt mijn inmiddels opgezwollen clitoris en begint deze heel zachtjes te strelen. Ik word rood van opwinding, de vlammen slaan me uit. Ben ik nu ineens in de overgang? Neen, dat kan nog lang niet. Ik ben pas 23 jaar. Als een ontploffing komt er een orgasme. Hij blijft rustig doorgaan. Mijn orgasme schijnt oneindig lang te blijven duren. Tenslotte gaat Wim langzamer bewegen en het orgasme gaat over in een ontspanning over mijn hele lichaam. Ik kan nog nauwelijks meer staan en hang aan mijn polsen aan de ketting. Wim zegt, "Ga op je benen staan" Ik verzamel mijn laatste kracht en kom wiebelend overeind.
"Zo Els, nu krijg je wat je verdiend hebt". Hij komt weer met de zweep in zijn hand voor me staan en zegt: "Wat je verdiend hebt, is een uurtje slaap. Hij maakt me los en brengt me naar de andere ruimte. Hier staat een bed klaar. Hij legt me erop en gaat weg. Even later komt hij terug met een ketting in zijn hand. Hij doet deze ketting met behulp van een slotje om mijn enkel en de andere kant maakt hij aan een oog in het bed vast. De ketting is lang genoeg, zodat ik net aan kan liggen zoals ik wil. Wim legt een deken over me heen en laat me aan mijn lot over. Langzaam begin ik weg te zakken, mijn onderbuik is nog steeds aan het samentrekken. Ik realiseer me dat Wim slechts met straf heeft gedreigd. Dit is fout, ik wil nu echt straf. Ik wil het wel uitgillen, IK WIL STRAF. De hufter, waarom deed hij het nu niet.
De volgende ochtend komt M. me met een kop thee wakker maken. Ik heb de fijnste nacht van mijn leven gehad. Als dit SM is, wil ik nooit meer iets anders. Gelukkig is het weekeind nog niet voorbij. M. zei dat er vanavond een groot feest gehouden wordt en dat ik daar tentoongesteld zal gaan worden.
De eerste keer van Els. Het verhaal van Wim, heer van ROISSY
Het is heel onwerkelijk om een lang verzwegen wens in vervulling te zien gaan. Ik heb altijd om een plek op aarde gewenst, waar ik helemaal mijzelf kan zijn. Een plek die ook helemaal in het teken van SM staat. Een plek, waar vrienden en vriendinnen zich met elkaar vermaken op de meest uiteenlopende manieren. Een plek waar slechts genot en vriendschap bestaan.
Ik zit nu op een mooie, warme dag in de schaduw van een oude bloeiende appelboom in de boomgaard van ROISSY. Hier vandaan heb ik een goed uitzicht op de oprijlaan. Ik heb M. naar Assen gestuurd om Els van de trein te halen. Els heeft op onze internet-site gereageerd en ik heb haar al een keer in de lounge van een hotel ontmoet. Ze wil heel graag voelen hoe het is om absoluut gehoorzaam aan iemand te zijn. Iemand die alles met haar kan doen waar hij zin in heeft. Ik heb haar toen de opdracht gegeven om vandaag om 12.00 uur op het station van Assen te staan. Daarna ben ik weggegaan. Ik ben benieuwd of ze het ook echt durft. Of ze inderdaad graag slavin wil zijn. Toen ik haar de opdracht heb gegeven, heb ik niet gevraagd of ze eigenlijk wel tijd had en of ze geen andere verplichtingen had. Zo hoort het niet, vind ik, maar in dit speciale geval was het wel gepast.
Nou ja, straks zal ik het wel zien.
Terwijl ik een beetje zit te dommelen, komt de Volvo met M. achter het stuur het terrein oprijden. Haar chauffeurspet staat heel verleidelijk. Tjongejonge, wat ziet die M. er toch fantastisch uit. Ik ben stapelgek op haar.
Naast M. zit een dame. Omdat het nog te ver af is, kan ik niet precies zien of het Els is, maar het kan eigenlijk niemand anders zijn.
Als de auto dichterbij komt zie ik dat ze het inderdaad is. Ze heeft de stap dus toch genomen, fijn zo!
Ik loop enthousiast naar de auto en doe het portier voor Els open. Ze stapt uit en kijkt verbaast om zich heen. Ze ziet er fantastisch uit.
Ik bekijk haar nu ongegeneerd van top tot teen. Ze draagt gympies en een hele lange bloes. Wat ze daaronder draagt is niet te zien, in elk geval zie ik er blote benen onderuit komen . De bovenste knoopjes van de bloes staan nonchalant open en laten een glimp van een borst zien. Dit ziet er heel erg opwindend uit. Zou ze echt zo in de trein hebben gezeten? Daar moet je lef voor hebben, hoor! Als dit een echte slavin gaat worden, zal ze werkelijk uniek zijn, schat ik zo in. Ik neem me voor om met dit juweeltje heel voorzichtig te zijn. Ik zal haar heel langzaam in de geneugten van SM inwijden. Ik hoop dat ze de aandacht en energie die ik in haar ga steken ook werkelijk waard is, mijmer ik, terwijl ik van haar sta te genieten. De laatste tijd heb ik helaas een paar maal goed mijn neus gestoten wat dat betreft. Ik heb nu eenmaal de eigenschap om heel veel van mijn slavinnen te gaan houden. Soms werd hier behoorlijk misbruik van gemaakt. Maar wie niet waagt, die niet wint, denk ik zo en geef haar een kus op het voorhoofd, voordat ik haar uitnodig me te volgen naar het woonhuis. Ik word me ineens bewust dat ze mijn slavin helemaal niet is. Ze heeft gezegt dat ze iemand blindelings wil gehoorzamen, maar zal ik dat zijn? Waarom juist ik? Wat heb ik, dat anderen niet hebben?
Nou ja, ik zie wel. Voorlopig vind ik haar een wolk van een meid en ze heeft toch een opdracht van mij opgevolgd. Dat geeft een goed gevoel. Eerst gaan we maar een kop koffie drinken. Kan ze een beetje bijkomen van de reis.
Terwijl ik mijn ogen met moeite losruk van Els geef ik M. opdracht om het bed in de grote SM-zaal te zetten. Daar mag Els na afloop in uitrusten, want het zal allemaal wel heel vermoeiend voor haar zijn. Ik besluit haar voor deze eerste dag niet te straffen, maar ik zal er wel mee dreigen. Dat zal het extra spannend voor haar maken. Bovendien heb ik geen idee hoe ze straf zal ervaren. En ik wil absoluut op safe spelen. Geen onverwachte ellende of "stop". Ik ben behoorlijk zenuwachtig, want ik ga toch wel ingrijpende dingen met haar doen. Zou ze het zien? Zou ze zien dat ik ook onzeker ben, en dat ik ook een beetje beef van de zenuwen?
Ik vat al mijn moed bij elkaar en begin haar uit te leggen wat ik van haar verwacht. Ik verwacht dat ze mij precies gehoorzaamt. Dat ze elke opdracht van mij perfect en onmiddelijk uitvoerd. Als ze weigert of niet goed genoeg haar best doet zal ze straf krijgen, vertel ik. Straf is nooit echt leuk, het zit meestal net tegen de grens aan van wat je kan hebben. Het kan pijn, kou, vermoeidheid, eenzaamheid en nog veel meer zijn, leg ik uit.
Het wordt tijd om te beginnen. Eerst nog even vragen of ik haar ook werkelijk kan vertrouwen. Of ze zich heel goed bewust is dat ze stop moet zeggen, als ik iets van haar verlang wat ze echt niet wil. Je weet nooit of een beginnend slavin wel stop kan zeggen. Meestal zie ik het al aankomen, voordat ze zelf over stop zeggen gaan denken, maar ik wil het er in dit geval niet op aan laten komen. Daarvoor is ze veel te breekbaar. Ik wil heel zuinig op haar zijn. Ik denk dat ze het waard is. "Kan ik je echt vertrouwen, kan ik er zeker van zijn dat je stop zegt, als ik je iets laat doen wat je echt niet wilt?" Ze kijkt alsof ze water ziet branden. Ik leg haar uit dat zij mij niet alleen moet vertrouwen, maar ik haar ook. Ik weet dat sommigen het heel moeilijk vinden om stop te zeggen, maar na stop wordt er gewoon als gelijken gepraat, en kan alles uitgesproken worden. Met wat gezegd wordt zal onherroepelijk rekening gehouden worden. Ik zal daarna vragen of we weer verder zullen gaan of dat dat het einde van ons spel is. Ik geloof dat ze het nu helemaal snapt. Ze belooft me dat ze, als dat nodig is, stop zal zeggen. Omdat ze me nu ineens heel uitdagend aankijkt - wat mij best opwind - begin ik met de eerste opdracht.
Ik beveel haar om op te staan. Terwijl ze nu in haar volle lengte voor me staat, fantaseer ik hoe ze er zonder kleren uit zal zien. Haar borsten zijn aan de kleine kant, maar misschien hebben ze een hele mooie vorm, of voelen ze erg lekker aan. Haar heupen hebben een mooie ronde, vrouwelijke vorm. Ze heeft een heel lief gezichtje. Zou ze mijn slavin willen worden. Mijn nummer 3? Ik geloof dat ik al een beetje verliefd op haar begin te worden.
"Trek je bloes uit", zeg ik haar vriendelijk. Er komt geen reaktie, ze durft niet, denk ik. Na enige tijd herhaal ik mijn opdracht met een beetje meer kracht. Shit, zou ik haar nu al moeten straffen. Dat wil ik niet! Gelukkig begint ze nu de knoopjes los te maken. Maar in haar zenuwen wil dat niet zo best lukken. Ik vermaak me nu prima. Het is heerlijk om een slavin iets te zien doen dat ze niet goed durft. Na enige tijd legt ze haar bloes over een stoel en komt weer rechtop staan. Haar kanten bh-tje accentueerd haar borsten. Haar huid is helemaal gaaf, en zal, zo te zien, heel glad aanvoelen. Als ik haar weer recht in de ogen kijk, zie ik dat ze een rood hoofd heeft gekregen. Ik zal dit maar negeren, het is nu niet het goede moment om hier iets van het zeggen, denk ik. Ik leg haar nu uit dat ze steeds, als ze iets heeft uitgetrokken, mooi moet gaan staan. Haar benen moet ze dan wijd uit elkaar zetten en haar handen in haar nek vouwen. Verder moet ze dan mooi rechtop gaan staan. Ze zal dan goed voelen dat ze bekeken wordt. Dit wind mij nu eenmaal heel erg op. Terwijl ze nu mooi gaat staan voel ik dat er iets in mijn broek begint te groeien. Ik ga een beetje druk op de ketel zetten, en leg haar uit dat als ze vergeet mooi te gaan staan, ze straf zal krijgen. Na enige tijd geef ik haar de opdracht haar bh uit te trekken. Haar borsten hebben inderdaad een hele mooie vorm. Ik zou ze heel graag even voelen, maar dit is nog niet het goede moment. Ze moet eerst nog maar even aan mij wennen. Dat is al erg genoeg. Ik bekijk haar weer van top tot teen. Ze ziet er erg vrouwelijk uit, heerlijk gewoon! Nu geef ik haar opdracht haar slip uit te trekken. Ze twijfelt, ik zie dat ze het niet gemakkelijk heeft, want nu zal ze me iets tonen waar ze normaal niet mee te koop loopt. Als ze dan helemaal naakt voor me staat, lijkt ze behoorlijk in paniek. Ze staat een beetje bedremmeld te beven. Na enige tijd wordt ze wat rustiger. Ik laat haar een tijdje van dit gevoel genieten. Nou ja, zou ze al van dit gevoel durven genieten? Ik wel, in elk geval.
Om haar nog een beetje te plagen, bekijk ik haar een hele tijd doordringend van top tot teen. Ik bekijk haar edele delen lang en zorgvuldig. Ze is vergeten om mooi te gaan staan, dus zal ik haar moeten straffen, maar dat zou ik niet doen... Of toch maar wel? Een paar zweepslagen kunnen vast geen kwaad. Hoewel ik er zin in krijg, doe ik het toch niet, want ik weet niet of ze dat nu al lekker vindt.
Ik ga haar nu vertellen dat ze een opdracht vergeten is. Zal ze schrikken? Inderdaad, als ik haar zeg dat ze vergeten is mooi te gaan staan, schrikt ze zich lam, maar doet het wel direct. Na een tijdje vraagt ze: "Nu krijg ik zeker straf?" Ik geef geen antwoord, sta op en ga achter haar staan. Ik ga haar lijfje nu helemaal voelen. Dit is het goede moment om haar met mijn strelingen kennis te laten maken. Om haar niet teveel in paniek te brengen, streel ik eerst haar armen. Langzaam zak ik via de zijkant naar haar maagstreek en buik af. Hierna voel ik haar benen. Ik doe dit heel bewust, en sla geen stukje over, behalve haar borsten en kutje. Langzaam gaan mijn handen dan weer omhoog. Nu betast ik haar venusheuvel en haar billen. Hierna streel ik haar navel en dan, tergend langzaam, gaan mijn handen naar haar borsten, die heerlijk blijken aan te voelen. Haar tepels zijn hard als van beton. Ik streel ze extra lang, wat me behoorlijk opwind. Ik besluit haar nu uit de droom te helpen en zeg: "Nee Els, je krijgt geen straf. Ik ben ondanks dit foutje heel tevreden over je. Je hebt een heerlijk lijf. En je kan van een onervaren slavin niet verwachten dat ze geen foutje zal maken. Later, als je meer ervaring hebt, moet je er rekening mee houden dat een fout als dit straf oplevert. Ik wil dat je voortdurend en volledig bij de les blijft. Reken er op dat dat moeilijk zal zijn."
Ondertussen bedenk ik de volgende opdracht. Nu moet ze haar kutje laten bekijken. Ik ben benieuwd of ze dat durft. Ik draag haar op om op een stoel te gaan zitten met haar benen zo wijd mogelijk.
Als ze dat gedaan heeft, pak ik een krukje en kom recht voor haar zitten. Ik heb nu een prachtig uitzicht op haar opgezwollen schaamlippen. Haar kleine schaamlippen zijn door de enorme bos haar niet te zien. Jammer, hier moet wat aan gedaan worden. Maar niet alles tegelijk, dat komt later wel. Dat die haren er een keer af moeten is zeker.
Om het haar extra moeilijk te maken, zeg ik dat ze net zolang in die houding moet blijven zitten, totdat ik een volgende opdracht geef.
Ik bedenk me dat ik haar nu met de blik van iemand anders wil confronteren. Kijken hoe ze hierop reageert. Wedden dat ze haar benen bij elkaar zal doen?
Ik roep M. nu door de tafelbel te luiden en bestel 2 kopjes thee. Ondertussen let ik scherp op de benen van Els. En inderdaad, als M. haar kant opkijkt, doet ze ze bij elkaar. Shit, dat wordt weer straf. Hoe kan ik hier nu weer van af komen... Want ze kan volgens mij nog niet gestraft worden. "Heb ik gezegd dat je je benen bij elkaar mocht doen?", vraag ik, "je krijgt nu straf". Els verstijft plotseling, als een voetganger die een trein op zich af ziet komen. Ik zal haar nu de SM-studio's laten zien en heel realistisch met straf dreigen. "Je krijgt nu straf. Er valt niet meer aan te ontkomen. Ik wens dat je al mijn opdrachten perfect uitvoerd en je hebt er een zooitje van gemaakt". Ik pak een hondenriem, doe die om haar hals, en trek haar aan het bandje naar buiten. Ik ben benieuwd hoe ze dit naakt buiten lopen zal ervaren. Ze maakt niet de indruk dat ze het erg vindt. Ze is natuurlijk veel te veel bezig met de straf die nu gaat komen. We lopen via de grote SM-studio naar de kleine studio. Ik noem deze SM-ruimte ook wel de strafkamer. Hier worden slavinnen meestal gestraft. Ik doe haar leren handboeien om en maak deze hoog boven haar hoofd aan een ketting, die midden in de studio uit het plafond komt, vast. Om te voorkomen dat het onderste deel van de ketting tegen haar aan zal slaan, trek ik dit deel omhoog en bevestig het hoog boven haar hoofd. Ik wil weten of ze hier opgewonden van is geworden. Zo ja, dan is ze uit het goede hout gesneden. Ik voel haar kutje. Dat is drijfnat. Voor de zekerheid pak een een handoek van de stapel en leg die tussen haar benen op de grond.
Dan pak ik een zweep en ga dreigend voor haar staan. Ze zal zich nu realiseren dat ze mijn speelbal is en dat ik met haar kan doen waar ik zin in heb. En ik heb best zin om haar een flink pak slaag te geven maar ik besluit om me aan mijn eerste afspraak met mezelf te houden. Ik zal haar deze eerste keer nog niet slaan. Nee, ik ga haar juist strelen en klaar laten komen. Dan zal ze echt niet meer weten wat er gebeurd.Ik zeg: "Zo, nu zul je boeten voor je fout. Voortaan zal elke fout bestraft worden. Ik wil blindelings gehoorzaamd worden". Els krimpt ineen. Ze realiseert zich dat ze nu geslagen zal gaan worden, denk ik. Zou ze dat nu willen of niet. Ik twijfel en denk dat ze het wel wil, maar ik durf nog niet. Ik wil niets van wat ik tot nu toe opgebouwd heb, stuk maken. Dus ik ga haar niet slaan, maar ik ga haar klaar maken. Als dat lukt tenminste. Ik begin haar heel relext te strelen en sla geen plekje over. Haar hele lichaam komt aan de beurt. Dan vind mijn hand zijn weg naar haar clitoris, die al behoorlijk is opgezwollen. Dat zal wel geen probleem opleveren. Ik voel nog even of haar handen, die ver boven haar hoofd vast zitten, niet te koud aanvoelen door een eventueel slechte bloedtoevoer. Het valt mee, de doorbloeding van haar handen is nog goed genoeg en ik begin haar te vingeren. Ze gaat als een raket. Eerst word ze vuurrood en vervolgens komt ze plotseling klaar. Ze stort in en blijft aan de handboeien hangen. "Kom, ga op je benen staan", zeg ik, een beetje dreigend. Ik maak me breed en kom met de zweep in mijn hand voor haar staan en zeg: "Zo Els, nu krijg je wat je verdiend hebt. Je hebt nu een uurtje slaap verdiend".
Ik maak haar boeien los en breng haar naar de grote SM -studio. Hier is inmiddels door M. het bed klaargezet. Ik leg haar erop en geef haar een kus op haar mond. Deze wordt gretig beantwoord. Ik besluit haar aan het bed vast te ketenen. Ik pak een ketting en maak deze met een slotje om haar enkel vast. Niet te strak, maar wel zo dat ze hem niet af kan doen. De andere kant maak ik aan een van de ogen van het bed vast. Het is geen toeval dat er hier en daar ogen aan dit bed zitten. Ik leg een deken over haar heen en laat haar verder aan haar lot over. Als ik nog even naar haar omkijk zie ik een blik van totale overgave. Ook straalt ze uit dat ze meer wil. Haar onderlichaam vertoont nog steeds lichte schokjes. Ik heb het verkeerd gezien, geloof ik, ze wilde toch straf. Goed, de volgende keer komt de straf. Morgen is er een groot feest in ROISSY. Dan zal ik haar aan mijn vrienden tentoonstellen en haar tevens haar eerste zweepslagen laten voelen. Met een heel goed gevoel verlaat ik de studio en ga M. en A., mijn beide slavinnen, opzoeken. Ze zitten lui in de huiskamer op de bank een sigaretje te roken. Ik nestel me tussen hen in en laat me uitgebreid verwennen, terwijl ik Els nog steeds voor me zie.
Jan krijgt klop. Kort verhaal van een gegeselde homo.
Peter loopt de kleine studio van ROISSY uit om even een kop thee voor zichzelf in te schenken. Ik sta totaal hulpeloos aan het wandrek vastgebonden. Mijn benen zijn zo ver uit elkaar getrokken, dat ik denk te scheuren. Omdat mijn benen het gewicht van mijn mooie lichaam zo niet kunnen dragen, hang ik aan de boeien om mijn polsen. Mijn lichaam moet er zo fantastisch uitzien. Ik ben er trots op. Aan mijn tepels hangen grote gewichten aan amerikaanse tepelklemmen. De klemmen staan op het uiterste puntje van mijn tepels. Peter weet goed hoe hij me te pakken kan nemen. Mijn ballen zijn met een klein riempje strak bij elkaar gebonden, zodat het net geen zeer doet, maar elke aanraking pijn zal gaan doen. Na enige tijd hoor ik Peter met iemand praten. Hij komt samen met Wim, heer van ROISSY binnen. Ze bekijken me en spreken over de mogelijkheden die mijn lichaam biedt. Het is erg opwindend, om twee mannen te horen bespreken waar ik zo al voor gebruikt kan worden. Mijn lid begint langzaam weer stijf te worden. Wim wil wel eens zien of ik kan schreeuwen van pijn. Peter zegt: "Ok‚ Wim, doe maar. Laat me maar eens zien hoeveel hij kan hebben". Wim pakt een lange dunne fiberglas zweep uit de paraplubak en komt voor me staan. Zijn blik is van staal, keihard, blauw staal. Ik ben als de dood voor hem. Hij staat er om bekend dat hij keihard kan zijn. Ik kijk naar Peter en smeek met mijn blikken om hulp. Peter lacht eigenaardig en laat het daarbij. Daar komt de eerste klap. Vreselijk zacht raakt hij mijn buik. Oef, dat valt mee, maar wat zal nu volgen. Wim begint me overal te slaan. Het voelt heel prettig, hij streelt meer dan dat hij pijn doet. Hij slaat geen plekje over. In stapjes gaat hij steeds harder slaan. Mijn lul wordt steeds harder en langer. Dit is wat ik altijd prettig vind. Een geseling langzaam opbouwen en uiteindelijk net even over de grens gaan van wat ik kan hebben. Wim gaat nog steeds door met slaan. Ik sta te hijgen als een karrepaard. Af en toe laat hij me even pauze hebben. Hij weet ook wel, dat, als hij dat niet doet, ik 'stop' zou moeten zeggen en dat willen we allebei niet. Ik begin buiten mezelf te raken en smeek of hij wil ophouden. Geheel volgens afspraak trekt Wim zich hier niets van aan en gaat door met het opbouwen van de hoeveelheid pijn die ik moet doorstaan. Mijn smeekbede gaat langzaam over in een hijgend gegrom, afgewisseld met ongearticuleerde woorden. Wim is niet meer te stoppen. Ondanks de afschuwelijke pijn ben ik hier heel blij mee, nu zal ik tenminste eens meemaken hoe het is om te schreeuwen als je pijn hebt. Dan zegt Wim: "Bereid je voor, nu ga je echt schreeuwen". Hij haalt uit en geeft een een keiharde knal, tegen de muur. Ik voel dus niets, maar gil het toch uit. Weer een knal, weer tegen de muur. Van pure angst schreeuw ik het uit, ik gil als een speenvarken. Wim blijft maar op de muur slaan en ik weet het echt niet meer. Ik voel niets, maar toch doet het heel erg pijn. Tenslotte legt Wim de zweep op de grond en knielt vlak voor me neer. Hij steekt zijn handen omhoog en streelt zachtjes mijn buik en middel. Langzaam zakt hij naar beneden en voelt mijn ballen, zo voorzichtig als maar mogelijk. Het is heerlijk. Hierna streelt hij mijn eikel met een raffinement dat alleen mannen hebben. Na korte tijd bereik ik mijn hoogtepunt en briesend kom ik klaar. Ik spuit mijn zaad over zijn kleren en over de grond. Het gaat maar door, ik ben niet te stoppen. Wat hierna gebeurt, heb ik niet meer zo bewust meegemaakt. Als ik weer bij mijn positieven kom, lig ik op een groot bed in de grote studio. Wim en Peter staan aan weerszijden van me. Peter kijkt heel trots. Hij is tenslotte de eigenaar van zulk een geweldige slaaf. Wim kijkt heel lief en zegt: "Jan, ik zou dit aan je meester moeten zeggen, maar ik zeg het toch tegen jou. Jan, bedankt. Bedankt dat ik je zo heb mogen slaan. Dit is wat ik al heel lang wilde. Ik wil al heel lang iemand zo hard slaan, dat hij zou gaan schreeuwen. Het was voor mij de eerste keer, bedankt, je bent geweldig". Hij buigt zich over me heen en kust me innig op mijn mond. Hij is ontroerd, een dikke traan biggelt langzaam over zijn wang terwijl hij me aankijkt. Weer is een wensdroom van hem uitgekomen en een van mij ook, trouwens. Peter zal ongelofelijk trots op me zijn. Zijn slaaf heeft het geweld van de heer van ROISSY doorgemaakt en heeft de grote meester aan het huilen gebracht. Beide kleden zich uit en komen aan weerszijde van me liggen. Al knuffelend vallen we in een diepe slaap, de slaap der overwinnaars.
De buikdanseres (Het verhaal van M.)
Ik moet om 12.00 uur op het station van Groningen staan. Mijn meester heeft me dit bevolen. Ik sta er precies op tijd. Er komt een grote, zwarte Volvo met achter het stuur een vrouw met een pet op. Onder deze pet komt een enorme bos zwart haar tevoorschijn. Het haar hangt krullend tot ver over haar schouders. Ze schijnt me te herkennen en wenkt. Ze stapt uit, doet het autoportier voor me open en laat me instappen. Ze wil niet praten en beantwoordt mijn vragen met een stilzwijgen. Haar aandacht is slechts bij het verkeer. Als we buiten de stad komen, blinddoekt ze me en legt me geboeid achterin. Na een tijdje rijden, stopt de auto en hoor ik dat er een grote deur wordt dichtgeklapt. Dan gaat de blinddoek af en mag ik uitstappen. Ik stoot mijn hoofd, want het dak van de stationwagen is lager dan ik inschat. Ik bevind mij in een grote zaal waar enkele mannen en vrouwen in prachtige kleren zitten te praten. Ik word door de chauffeuse uitgekleed en in het midden van de zaal op een verhoging aan een schandpaal vastgezet. Niemand trekt zich iets van mij aan. Niemand kijkt naar me. Hier sta ik nu, met mijn handen achter de paal vastgebonden en mijn benen wijd. Hunkerend en tegelijkertijd huiverend. Er komt iemand naar mij toe die me half geinteresseerd begint te bevoelen. Ook op de meest intieme plaatsen. Na een paar minuten gaat hij weer ergens zitten. Na enige tijd word ik losgemaakt en naar een andere ruimte geleid. Dit is een SM-ruimte, zoals ik nog nooit gezien heb. Langs de muren zijn vertikale houten balken zichtbaar. Tussen deze balken is velours gespannen. De overheersende kleur is lichtbruin. Ik zie een zwart, levensgroot andreaskruis en nog enkele houten dingen aan de muren, waarvan ik niet weet waar ze voor zouden kunnen dienen. Aan het plafond zijn veel bolvormige lampen gemonteerd, die een zacht schijnsel verspreiden. Uit het plafond komen enkele stevige kettingen die tot op de grond hangen. Op een tafeltje staat een fel kobaltblauw lampje. De akoestiek is heerlijk rustgevend gedempt. Ik raak licht betoverd. In de ruimte bevinden zich drie mannen. Ze hebben elk een verschillende zweep in hun hand. Buiten luidt een bel. Na korte tijd komen ineens nog meer mannen met zwepen binnen... Ik tel er wel tien. Ze staan in een kring en ik moet midden in deze kring gaan staan. Een man met felle blauwe ogen draagt me op nu te gaan buikdansen, met de bedoeling iedereen op te winden. Mijn enige taak is dansen. Van wat er verder zal gebeuren mag ik me niets aantrekken. Ik realiseer me dat ik speelbal van tien man ga worden en dat ik ze eerst nog moet opwinden ook. Dit is wel heel erg vernederend. Ik begin maar te dansen, eerst langzaam en treiterend. Dat zal ze wel gek maken. Maar er volgt direct een zweepslag op mijn rug die mij mijn tempo doet verhogen. Er volgen meer slagen, steeds uit onverwachte richtingen. Ik begin al dansend de zweepslagen te ontwijken, maar dit heeft niet veel effect. Ik weet niet meer of ik nu dans of slaag ontwijk. De slagen die van links komen zijn harder dan ik prettig vind, dus ga ik naar rechts. Hier word ik geslagen door een prettig aanvoelende stroken zweep. Zodra de man bemerkt dat ik het prettig vind, gaat hij harder slaan. Als reactie ga ik weer terug naar links. Ineens zijn daar weer de harde slagen. Ik vlucht nu naar voren. Hiervandaan komen stokslagen. Dit is ook te hard en ik dans naar achteren. Ook hier wordt hard geslagen. De kring wordt langzaam aan kleiner en ik krijg steeds meer slaag. Ik weet niet meer waar ik naar toe moest en blijf maar op een plek dansen. Een regen van slagen daalt nu op me neer, ik raak helemaal van de wereld. Het doet allemachtig veel pijn, maar het is toch heerlijk. Ik denk langzaam gek te worden, tot er een deur opengaat en ik naar buiten wordt geleid. Ik bevind mij op een grasveld, in de volle zon. Het is heerlijk weer. De man met de wrede lichtblauwe ogen komt voor mij staan en vertelt me dat ik nu een nauwsluitend grijs pakje aan zal krijgen. Hij geeft me een klein duwtje en ik merk dat mijn voeten niet naar achter kunnen. Ik begin langzaam achterover te vallen. Ik val in iets zachts, waar ik langzaam in begin weg te zakken. Het voelt een beetje koud aan, maar niet onprettig. Shit, het is modder. Als ik bijna kopje onder ga, duwt iemand mijn hoofd naar beneden. Hierna word ik er weer uitgetild en moet ik blijven staan waar ik ben. Mijn neus en ogen worden schoongemaakt en in kan weer iets zien. Er zijn wel twintig mannen en vrouwen om me heen. Ze bewonderen mijn strak aansluitende pakje, dat ik ineens aan heb. Ik realiseer me dat het van modder is. Het voelt best wel lekker aan. Na enige tijd begint de klei op te drogen en te trekken. Dit geeft een merkwaardig tintelend gevoel. Als ik me beweeg springen er steeds kleine stukjes hard geworden klei af. De huid die vrijkomt is knalrood. De aanwezigen zitten inmiddels rond een vuurplaats en besteden geen aandacht meer aan me. Ik begin moe te worden en wil wel gaan zitten of liggen. Ik durf echter geen enkel initiatief te nemen. Ik ben te kwetsbaar. Ineens van achter me, word ik met een keiharde straal koud water afgespoeld. De klei is inmiddels hard geworden en gaat er niet goed af. Er komt een man met een bezem naar me toe. Ik moet op de grond gaan liggen en word op ruwe wijze afgebezemd. Daarna moet ik nogmaals het ijskoude water trotseren. Ik kan niet meer op mijn benen staan en dreig in te storten. Twee mannen tillen me op en brengen me weer naar de zaal waar de Volvo nog steeds staat. Hier word ik afgedroogd en gemasseerd. Dan word ik door twee hele mooie, schaars geklede vrouwen opgemaakt. Ik krijg een lange jurk aan, die mijn parmantige borsten vrij laat. Ik mag op een zacht bed gaan liggen en voel me heerlijk. Dan word ik met handen en voeten gespreid op dit bed vastgebonden. De jurk wordt naar boven geschoven. Door al het gebeuren ben ik behoorlijk opgewonden geraakt. Ik wil geneukt worden. Alsof mijn wens gehoord is, komt, dreigend langzaam, een mooie sterke man naar me toe lopen. Ik voel dat het nu zal gaan gebeuren. De man streelt me, maar gaat gelijk daarop weer weg. Weer ben ik alleen. Zou hij me niet aantrekkelijk genoeg vinden? Ik dreig gek te worden, ik wil neuken, ik wil klaar komen... Het doet er niet toe hoe. Er komt een vrouw in een lange avondjurk op me af. Zij streelt me ook. Ze heeft een heel treiterige manier van strelen. Steeds als het lekker wordt, stopt ze en lacht vriendelijk naar me. Ik hou het niet meer uit. Dan gaat ook zij weg. Er komt een mooie en naakte neger bij me staan. Zijn geslacht is al in opperste staat van opwinding. Hij besteedt geen aandacht aan voorspel, maar komt op me liggen en stoot zich wild bij me naar binnen. Ik kreun van pijn en genot, dit was wat ik wil. Veel eerder dan ik verwacht, begint mijn buik samen te trekken en kom ik met een allesvernietigend orgasme klaar. De neger is nog lang niet zover en gaat gestaag door. Ik kan niet meer en smeek hem op te houden. Gelukkig trekt hij zich niets van me aan en stoot door. Er komt een tweede orgasme, waarna ook de man klaar komt. Hij staat direct op en verdwijnt. Hij bekommert zich absoluut niet om me. Hij kijkt me niet eens aan. Ik ben een willoze prooi voor hem geweest. Ik weet niet eens wat zijn naam is. Er komt een andere man die hetzelfde met me doet. Het is net of ik niet besta. Ik word steeds opnieuw gebruikt. Ik weet niet meer hoeveel mannen ik op deze manier in me heb gevoeld. Er lijkt geen eind aan te komen. Steeds komen er nieuwe. Dan krijg ik eindelijk rust. Het licht wordt getemperd en er komt niemand meer. Vaag hoor ik nog wat gemompel en dan val ik in slaap. Ik word wakker gemaakt door de chauffeuse die me van het station heeft gehaald. De zaal is, op een slapende, geboeide man in een kooi onder de trap na, leeg. Ze maakt me los en blinddoekt me weer. Ook worden mijn handen weer op mijn rug vastgemaakt. Ze geleidt me naar de auto en ik moet achterin gaan liggen. Ik hoor de garagedeur weer open gaan en de auto zet zich in beweging. Na enige tijd stopt de auto en worden blinddoek en handboeien afgedaan. Ik mag naast de chauffeuse komen zitten, een mooie meid, die speels onder de klep van haar pet naar me kijkt. Ze is nu spraakzamer. Ik ben nog behoorlijk onder de indruk en vraag haar waar ik ben geweest. Ze vertelt dat dit ROISSY is. Waar het ligt, wil ze niet zeggen. Langs de weg zie ik een bord staan met de plaatsnaam Sappemeer erop. Het landschap bestaat uit uitgestrekte groene graslanden met hier en daar een boerderij, omzoomd door bomen. Het is prachtig. Ik vraag haar hoe ik hier nu weer terug kom, want dit is de enige wens die ik nog heb. Ze antwoordt niet en brengt me naar het station van Groningen. Ze laat me uitstappen en geeft me een enkeltje Amsterdam en een kus. Ze stapt weer in en de Volvo rijdt statig weg. Ik ben weer alleen, maar dolgelukkig. Ik ben in ROISSY geweest, een droom is waarheid geworden. Wanneer zal ik terug komen? Ik heb mijn meester niet gezien. Waar zou hij gezeten hebben, heeft hij mij ook geneukt? Is hij tevreden over me? Mijn God, ik wil terug naar ROISSY.
M.
Het verhaal van Jan en Eva
Het was een regenachtige dag in Den Haag. Jan, mijn meester, wilde wel weer eens een weekeindje naar ROISSY. Het was al weer te lang geleden dat we een SM-spel gespeeld hadden. Thuis hebben we geen speelmogelijkheden, omdat we twee kinderen hebben en die zijn nog te klein om het te kunnen snappen en al wel zo groot dat ze soms 's avonds uit bed komen. Het verhaal dat we spelen dat de politie een boef heeft gevangen, geloven ze in elk geval niet meer. Dit weekeind waren de kinderen op schoolkamp. Toen Jan met ROISSY belde, kreeg ik een beetje raar gevoel onderin mijn buik. Zou het nu dan weer gaan gebeuren. Ik werd een beetje bang, want in ROISSY gebeurt altijd iets anders dan je verwacht. Jan had het telefoongesprek beeindigd en zei dat we dit weekeind in ROISSY zouden doorbrengen. We maakten de caravan klaar en binnen een uur waren we op weg. Halverwege de Afsluitdijk droeg Jan me op om me uit te kleden. Er was niet zo veel verkeer en met dit druilerige weer waren de beslagen ramen van de auto niet zo doorzichtig. Dus gehoorzaam als ik ben, zat ik na enige tijd geheel naakt naast hem op de voorbank. Hij voelde even of ik al opgewonden was. Nou, al heel erg. Toen het einde van de Afsluitdijk in zicht kwam, moest ik het korte zwarte jurkje van elastische stof aantrekken. Dit was zijn favoriete kledingstuk voor slavinnen. Ook de zwarte pumps met de extreem hoge hakken moest ik aan. Na een uur, toen we de stad Groningen voorbij waren, kreeg ik opdracht om de dildo maatje 3 in mijn anus te doen. Hij mocht er niet meer uit kunnen. Ik durfde dit niet op de voorbank te doen, dus klom ik over de stoel heen naar achteren en verschool me op de grond tussen de voor- en achterbank. Hier kon ik de opdracht uitvoeren terwijl niemand het zou kunnen zien. Het zat niet gemakkelijk, en ik kon niet helemaal ontspannen. Ik weet niet meer hoe lang ik zo bezig was, maar tenslotte lukte het. Ik maakte het ding met een riempje vast en met veel gesteun kroop ik weer naar de voorbank. Het zitten ging niet zo goed, maar een beetje scheef lukte het net. Behalve als Jan door de bocht ging, dan kreeg ik het toch wel een beetje benauwd. Toen we bij ROISSY aankwamen, was het inmiddels pijpestelen gaan regenen. Jan reed de auto onder de carport tot vlak voor de twee grote garagedeuren. Ik hoefde dus niet nat te worden. Ik mocht uitstappen en moest voor een van de deuren gaan staan. Eerst werden mijn handen met metalen handboeien op mijn rug gebonden. Hierna kreeg ik een blinddoek voor. Jan begeleidde me naar binnen. Ik hoorde helemaal niets. Zou er niemand zijn? Ik kreeg een ketting om mijn nek, deze werd boven mijn hoofd vastgemaakt. Ik werd bang, als ik zou vallen zou ik mijn nek breken. Jan zei: "Geen zorgen, schat, er zit bovenin een breektouwtje. Als je valt breekt het touwtje en blijft je nek heel." Ik ontspande, maar toch niet helemaal. Wat zou er nu weer gaan gebeuren. Het was nog steeds angstaanjagend stil. Meestal hoor je toch wel mensen praten, maar nu was er klaarblijkelijk niemand. Jan zei dat hij even weg ging, om een praatje te maken met Wim, Heer van ROISSY. "Wacht rustig tot ik terug kom. Geen angst, je wordt in de gaten gehouden. Als er iets gebeurd ben ik zo bij je." Ik hoorde Jan weglopen en er viel een deur in het slot. Ik weet niet meer hoe lang ik hier gestaan heb, maar opeens werd mijn jurkje een beetje omhoog geschoven. Mijn billen waren nu bloot. Er was dus toch iemand in deze ruimte. Mijn billen werden zachtjes gestreeld. Het waren vast vrouwenhanden. Ik probeerde haar met mijn geboeide handen op te zoeken, maar kon haar niet vinden. Ze bemerkte mijn zoeken en beantwoordde dit door me niet meer aan te raken. Er gebeurde voor een eeuwigheid helemaal niets meer. Ineens kreeg ik een harde zweepslag op mijn billen. Het moest een raar soort zweep zijn, want ik had vooraf geen gesuis gehoord. Er klopt iets niet, dacht ik. Wat overkomt me nu weer? Jan is weg, ik ben hier alleen en toch word ik gestreeld en geslagen. Ik wilde niet in paniek raken, want ik had een grenzeloos vertrouwen in Jan en ROISSY. Het moest in orde zijn. Na weer een eeuwigheid kreeg ik een klap om mijn schaamlippen. In een reflex boog ik voorover. Hierdoor trok ik de ketting om mijn nek strak en dat deed gemeen pijn. Er kwam nog een klap op mijn kutje. Deze was harder en haast niet meer te hebben. Ik probeerde rechtop te blijven staan, maar dat was haast onmogelijk. Dit was een hele gemene manier om mijn nek pijn te doen. Er volgde geen slagen meer. Mijn jurkje werd nu helemaal naar beneden geschoven en uitgetrokken. Ik was op de dildo na volledig naakt. Nu kreeg ik zonder waarschuwing een zweepslag op mijn linkerborst. Ook deze deed gemeen pijn. Er werd hard geslagen vandaag. Zou het toch wel een vrouw zijn? Het riempje van de dildo werd nu voorzichtig losgemaakt. De dildo zakte er langzaam uit. Dat is een vreemd maar prettig gevoel. Ik hoorde nu wat gerinkel van de ketting. Mijn nek werd nu door de ketting naar beneden getrokken. Ik boog voorover en belandde met mijn borst op iets dat erg zeer deed. Het leek wel een soort spijkerbed. Ik sperde van pijn mijn mond open. Direct voelde ik een dunne lul mijn mond binnenschuiven. Langzaam ging hij dieper, als maar dieper. Als hij nu maar stopt, dacht ik. Er werd ook iets in mijn anus gestopt. Ik wilde het uitgillen, maar mijn mond kon geen ander geluid voortbrengen dan een soort gegrom. Nu werd ik door twee mannen wild geneukt. Het was eigenlijk wel lekker, maar ik moest mijn uiterste best doen om stil te blijven liggen, want mijn borsten zaten als vastgenageld. Toen de mannen ongeveer tegelijk klaar kwamen trok de ketting me weer omhoog en ik hoorde dat hij weer aan het plafond werd vastgemaakt. Mijn borsten deden nu door het lostrekken ongelofelijk pijn. Heel langzaam werd het minder. Lange tijd moet ik weer zo gestaan hebben. Mijn schouders gingen pijn doen door de toch wel ongemakkelijke houding. Toen kwam er weer geluid om me heen, er ging een deur open en twee pratende mannen kwamen binnen. Ik herkende de stem van Jan. Ze kwamen naar me toe en mijn borsten werden gevoeld. Zo, die hebben het zwaar gehad, werd er gezegd. Nou ja, had ze maar geen slavin moeten worden, toch? zei de andere man. Ik herkende nu de stem van Wim, Heer van ROISSY. Zouden deze twee mannen mij zojuist... Hoe kan dat nu? Mijn blinddoek werd afgedaan. Ik bevond mij in de grote SM-ruimte. Behalve Jan en Wim was er niemand. Mijn handboeien werden losgemaakt en ik mocht het jurkje weer aantrekken. "Kom", zei Wim, "we gaan thee drinken." Hij luidde een tafelbel en vrijwel direct kwam M., de huisslavin, ons thee brengen. Ook ik werd vriendelijk door haar bediend. Toen ze langs me heen liep, streelde ze heel even mijn borst en gaf me een knipoog en keek direct daarop vanuit haar ooghoek naar Jan en Wim. Het was een veelzeggende knipoog, als van lotgenoten. Ik begrijp er niets van, maar het moeten dus toch zowel Jan als Wim geweest zijn.
Het zelf geschreven verhaal van slaaf O
Slaaf O's wedervaren op Roissy.Het was niet de eerste keer dat slaaf O. op Roissy kwam en daar Wim, de Heer van Roissy, zijn vriendin A. en de slavin M. ontmoette. Van meet af aan, reeds bij de eerste ontmoeting, voelde hij zich tot deze man aangetrokken en hij wist diep in zijn binnenst dat de Heer van Roissy hem wellicht de vervulling zou kunnen bieden van een heel diep verlangen. Deze zekerheid kwam niet alleen voort uit de zekerheid dat deze Wim zo goed kon geselen en aan de andere ook weer zo'n beminnelijk mens was. Allengs groeide in de ziel van slaaf O het al uitgemaakte gevoel dat de heer van Roissy begreep wat er bij slaaf O. aan de hand was. Deze slaaf had al een lang leven achter zich vervuld van een verlangen naar pijn. Hij wist zeker dat zodra een fatsoenlijk man hem in liefde een intense pijn zou kunnen geven, dit hem op een aangrijpende manier, gelukkig zou maken. Heel vaak had hij zich afgevraagd waar dat verlangen naar pijn vandaan kwam. Was het er al geweest vanaf zijn prilste jeugd, of had het zich misschien later ontwikkeld, als gevolg van een bepaalde religieuze opleiding of latere levenervaringen? Langzamerhand begon hij dat probleem steeds minder belangrijk te vinden. Het belangrijkste was dat pijn en lijden hem gelukkig konden maken waarbij de vraag naar de oorzaak in het niet verzonk. Het was meer dan dertig jaar geleden dat O op een doodgewone middag ergens in Londen liep. Een jongen met zwarte diep borende ogen keek hem aan, hield hem staande, nam hem mee naar een thee salon vlakbij en zei: ':Ik zie in je ogen wat jij nodig hebt. Jij verdient een geseling. Ik wil je dat geven. Ga nu weg, denk er over na, morgen op dezelfde tijd zie ik je hier weer terug.' O verkeerde op dat ogenblik in een levenscrisis. Zijn werk lukte niet goed, hij leefde in angst, vooral faalangst. De volgende dag kwam hij terug, de vreemdeling nam hem mee naar huis en geselde hem, met een afrikaanse zweep, de sjamboek genaamd, de gemeenste zweep die ooit gemaakt is. O gilde onder de zweep, zijn huid begon te bloeden en de jongeman zei: 'Ik gesel de angst uit je weg. Als je dit doorstaat, is je angst verdwenen. NU word je een mens.' O doorstond deze heterodoxe therapie, die hielp. Het geluk overviel hem, en hij werd vervuld van gevoelens van diepe dankbaarheid. De crisis was over en daarna had hij geen moeilijkheden met zijn werk meer en vele jaren lang leefde hij met het gevoel alles aan te kunnen. Het was alsof de hemelse machten zich over hem hadden ontfermd, en een engel, een pijn-engel uit de hemel hadden doen nederdalen, die hem in pijnlijke goedheid had geholpen om zichzelf te hervinden. Later heeft hij van de vreemdeling die een goede vriend werd, de sjamboek cadeau gekregen, die hij sedertdien als een kostbaar kleinood, op een bijzondere plaats, heeft bewaard. Hij ging geloven dat deze zweep een mythisch instrument was, die op een bijzondere manier en in de juiste handen, geluk kon brengen. O dacht sedertdien vaak na over de bijzondere plaats die pijn en lijden in zijn leven innamen. In de wijsgerig-religieuze literatuur der eeuwen heeft het lijden van Christus vaak als model gestaan. Het Christendom is bij uitstek een sado-masochistische religie, omdat juist een mens die de uiterste pijn en het ergste lijden zocht en vond, tot de dood toe, als een Heiland wordt voorgsteld wiens navolging vele eeuwen gepredikt werd en nog wordt. O. leerde ook andere literatuur kennen. zoals de goedkope, oppervlakkige sm porno stories maar ook waarachtige literatuur die het gezochte en ondergane lijden beschrijft, zoals b.v. de roman "Pathologieën" van de Nederlandse schrijver Jacob Israel de Haan uit het begin van de 20ste eeuw en vele andere meer. In de loop der zestiger jaren verscheen de Franse roman: "De geschiedenis van O". Het is een lijdensroman van een vrouw die het lijden en de pijn zoekt en die ook vindt in een verterende liefdesrelatie. Zij is lijdensobject op een gefantaseerd buiten bij Parijs, genaamd Roissy en slaaf O herkende zich in deze vrouw, die levensgeluk vond in het ondergaan van de geseling. Sedert die dag wist slaaf O dat de dag zou komen waarop hij het geluk dat hij in Londen had gevonden, eens opnieuw zou beleven wanneer het juiste moment daar zou zijn. Nu O ouder begon te worden, ging het verlangen naar de sjamboek een steeds grotere rol in zijn leven spelen. Soms keek hij vol liefde naar die zweep die hij koesterde, door hem zo nu en dan met leerolie in te vetten zodat de soepelheid behouden zou blijven. Toen kwam de tijd dat slaaf O in contact kwam met Wim, de Heer van het Nederlandse Roissy dat niet mythisch maar echt wil zijn. Een mythische echtheid. De eerste keer dat slaaf O op Roissy kwam en Wim leerde kennen, werd hij gegeseld. Weliswaar niet met de sjamboek maar met een uit de grote verzameling zwepen waarover de Heer van Roissy bleek te beschikken. O vertelde aan Wim over zijn ervaringen met de sjamboek en over zijn diepste verlangen deze pijn nog een keer te voelen. O voelde in zijn gehele wezen dat alleen de sjamboek hem zou kunnen heen helpen over de moeilijkheden van het ouder worden en hem opnieuw een groot levensgeluk zou kunnen brengen.Wim beloofde er over na te zullen denken nadat O hem de sjamboek had laten zien. Maanden gingen voorbij en met enige regelmnaat mocht O op Roissy komen, en een geseling ontvangen maar nog steeds niet met de sjamboek. Op een dag zei Wim: "Geef me die sjamboek. Ik wil hem beter kennen en leren hanteren". Er werd een afspraak gemaakt dat eens, wanneer Wim de tijd daartoe rijp achtte, de sjamboek wellicht opnieuw gebruikt zou kunnen worden. In de weken die volgden ging O weer bij zichzelf te rade. Waarom zocht hij dit toch?? Was het alleen maar erotiek of was het veel meer, was het eerder een verlangen dat uit de diepste krochten van zijn ziel omhoog woelde. Een antwoord kreeg hij niet:uit zijn ziel: je ziel spreekt niet altijd met je wanneer je dat wilt. Met een variant op Rimbaud: "Mon âme c'est un autre". Wel wist hij zeker: de sjamboek is een instrument uit een andere wereld, een wereld die het hoogste geluk en de hoogste pijn kan brengen maar alleen in die kombinatie. O wist dat hij die pijn nu op dit moment nodg had: waarom? Om het leven aan te kunnen dat de ouder worden mens die hij nu geworden was, moest leven. Een afspraak werd gemaakt: een heel weekend was Wim, de Heer van Roissy bereid aan hem te geven, samen met zijn vriendin A. en zijn slavin M. O was om 8 uur s'avonds besteld. Het werd hem duidelijk dat hij slaaf zou worden, een ondergeschikte positie als absolute voorwaarde om het geluk van de sjamboek deelachtig te worden: alleen wie zich vernedert zal verhoogd worden. Het hele weekend liep O naakt, soms in een overall tegen de kou. De eerste 24 uur werd hij gegeseld met gewone zwepen. O had het geluk dat hij geselingen met gewone zwepen goed verdragen kon. Tenslotte brengt een geseling je de genade van de endorfine, een drug-achtige stof die het lichaam zelf produceert, op order van het pijncentrum van de hersenen, waardoor pijn beter verdragen kan worden. Endorfine is verwant aan morfine en geeft een vergelijkbaar geluksgevoel. Maar morfine is een gevaarlijke drug die vreemd is aan het lichaam omdat hij toegevoegd wordt. Maar endorfine wordt in je eigen lichaam zelf gemaakt en dus ongevaarlijk, endorfine is het chemisch substraat van het emotionele geluksgevoel. Ook endorfine kan verslaven, dat betekent dat je slaaf wordt in een Nirwana van geluk dat mensen je geven. De 24 uur die volgden, brachten O in de juiste gemoedstoestand. Al die lange uren mocht hij niet spreken. Dat is een goede leerschool voor een intellectueel iemand die de onhebbelijkheid heeft in gesprekken vaak te domineren, met weliswaar intelligente en interessante uitlatingen en mededelingen, die echter aan de goede verhoudingrn afbreuk doen. Op zaterdagavond werd O nerveus, want hij voelde tot in al de zenuwen van zijn excistentie, dat het geluk begon te naderen. De extase was nabij gekomen. Aanwezig waren Wim, A. en M. en in het midden van de studio van pijn en lijden, stond een grote houten bok. O werd er op vastgebonden en gegeseld. Hij zou de sjamboek uit duizenden andere zwepen herkend hebben, maar de sjamboek was het niet waarmee hij geslagen werd. O werd nog gespannener. Nu eens dacht hij te zweven in een Nirwana, de drie mensen om hem heen waren de figuranten in een grote oneindige ruimte van geluk dan weer dacht hij te zwemmen in een oceaan met wijkende oevers, want op de oevers is het geluk niet te vinden. O werd weer losgemaakt en dan plaatste de Heer van Roissy, M. met de rug tegen een Andreas kruis en O werd tegen haar aan geplaats, aangezicht tot aangezicht, lichaam tot lichaam. M. werd niet maar O werd wel vastgebonden met de handen hoog tegen het kruis. Het waren twee naakte lichaam die in een wonderbaarlijke liefde verstrengeld werden en tot een geheel versmolten. M. omgaf met haar warmte de kracht die O nodig had en het was alsof hij gewichtloos zweefde. Het geluk was er al voordat de zweep viel. Bij de eerste slagen wist O met elke vezel van zijn ziel en lichaam dat het de sjamboek was. En toen gebeurde wat O wist dat gebeuren zou: de eerste slagen deden pijn maar hadden slechts het effect van een voorbereiding Een ogenblik ging door O heen: dit is de paraskeua, het "feest der voorbereiding tot het lijden" dat in de oosterse kerken jaarlijks gevierd wordt. Maar toen kwamen de volgende slagen. O kwam in een tunnel van pijn. Hij voelde wel de warmte van het lijf van M. die zijn kracht het te dragen, vergrootte. O danste, probeerde niet de zweep te ontwijken, hij wilde de zweep niet beledigen, dat zou hij psychisch niet gekund hebben. Hij probeerd gillend in het lichaam van M. te kruipen, niet om haar iets van de pijn te doen overnemen, maar om steun te zoeken. Hij gilde, en gilde en gilde. Hij had zich voorgenomnen niet en nooit om genade te smeken, want het vragen om genade is een omgekeerd "sesam open u". Het sluit het gevuk af. Toch had O geen angst: hij had Wim leren kennen als een lieve en verstandige man die precies weet wat hij doet. Nee, O heeft niet om genade gevraagd. Hij heeft zich eigen geluk niet in de weg gestaan. Wim hield een ogenblik op om zelf adem te kunnen halen maar intussen streelde M. hem en hij kuste haar. Het was een hoog moment van liefde. Dan begon Wim opnieuw. Weer gillen en gillen maar het geluk liet zich nu niet meer tegenhouden. Het werd onweerstaanbaar, liet zich niet meer afwijzen. Vier keer werd de openvolging van slagen herhaald. O was gaan huilen als een klein kind: hij dacht misschien bloed ik nu wel, maar dat zou toch een lage prijs zijn voor het mensengeluk. M. bleef hem koesteren en Wim hield op. O was een groot brok huilende pijn geworden, een brok pijnlijk huilen. "Je hebt het volbracht, jongen, je hebt gewonnen je hebt niet om genade gevraagd" zei M. En O kuste haar. Dan werd hij losgemaakt. en drie paar ogen: Wim, A. en M. keken hem liefde vol aan. Ze namen hem in hun armen, en brachten hem naar de belendende kamer waar hij mocht zitten. Het was als op het linker drieluik van het schilderij "De Verzoekingen van Antonius" van Jeroen Bosch, waar de Heilige na zijn lijden, door zijn steungevende vrienden wordt ondersteund en voortgedragen. O's rug deed erg pijn en hij kon niet tegen de rugleuning aanzitten. Maar hij was bij vol bewustzijn en wist elke seconden van zijn gelukservaring te beleven. Wim liet hem in de spiegel kijken. Een gevoel van dankbare trots kwam over O. Hij had deze beproeving doorstaan, deze beker tot de bodem geleegd. Hij knielde van dankbaarheid en het gevoel bereikte hem dat hij een nieuwe fase van zijn leven was ingegaan, een gevoel van alles weer aan te kunnen en zijn leven opnieuw zin te geven.
Roissy, in de Lijdenstijd van 1999.
In verband met spam-robots staat het e-mail adres als jpg vermeld.
Sorry voor het ongemak
<